Abstynenci.pl Forum

Konrado czy ty sobie postawiłeś za cel sianie zamieszania na forum? Zadajesz takie pytania, jakbyś chciał wyłudzić od nas odpowiedź ,,masz rację, alkohol jest w porządku''.

Piszę to bez złośliwości.

Dobrze, że przejawem kultury jest robienie sobie trucizny za cel, patrzenie na nieużywających tej trucizny z góry i traktowanie ich jako atrakcji wieczoru, stawiając sobie za główne zadanie zmuszenie takiej osoby do przyjęcia doustnie wyżej wspomnianej trucizny, w celu nieznanym nikomu, bo nie ma żadnego logicznego uzasadnienia dla zażywania tej substancji.

Młodzi mają takie upodobania - więc takie robią wesele. Nie odpowiada? Nie przychodź.
Ja u siebie w domu mam swoje zasady, w moim aucie to samo - nie pasuje? Nie wsiadaj, nie odwiedzaj mnie.

Odniosę się do punktu drugiego.
Takie myślenie (że życie jest nic nie warte bez używek), to czyste niewolnictwo. Zniewolenie umysłu jak stąd do Chicago.

Jeśli ktoś potrzebuje ulepszaczy, to znaczy, że mu czegoś brakuje. ''Pełny'' i szczęśliwy człowiek nie podpiera się truciznami, robiącymi mu kisiel z mózgu.

Dokładnie. Nie odnoszę się tutaj do leczenia, ale do samego wpadnięcia w nałóg. Często ktoś zapijaczonego, porannego wizytatora sklepu monopolowego określa jako człowieka, który się w życiu pogubił lub mu nie wyszło.
Owszem, zdarza się - ale czy to powód, żeby popadać w ruinę mentalną, psychiczną, zdrowotną? Z tej drogi często już nie ma powrotu. Jeśli komuś nie wyszło, nie ma środków na życie... Niech robi cokolwiek. Praca wbrew pozorom jest - niech kopie doły za 7zł/h. Da się w ten sposób przeżyć. A ucieczka w alkohol? Ludzie dorośli na pewno wiedzą, w co się pakują (na poziomie podświadomości - bo widzieli kiedyś śpiących jegomości pod sklepem czy w krzakach).

Witam i powodzenia życzę.

I to są najlepsze ''narkotyki'', do których żaden śmierdzący alkohol się nie umywa. One dają prawdziwe, ludzkie i naturalne szczęście, nie sztuczne-chemiczne, zakończone takimi konsekwencjami.

Geniusz... we własnej osobie, kłania się.

Forum dziwne - w jakim sensie? Na pewno specyficzne. Swoboda wyrażania swoich myśli - nigdzie oprócz abstynenci.pl i tamtego forum nie miałem okazji ani możliwości rozpisać się w ten sposób, a już na pewno na żywo - z osób mi znanych nikt by tego nawet w połowie nie zrozumiał. Pisząc to czułem się, jakbym wylewał z siebie wszystko, co gromadziło mi się przez długie lata, dni i miesiące obserwacji alkoholowych zachowań.

Tam pisałem, że kiedyś popłynąłem. Oczywiście było to przed oficjalnym podjęciem abstynencji, przed rejestracją na forum. Byłem niepijący przez jakiś czas bez określenia się (mniej więcej od tego wiosennego deszczowego dnia do października, w październiku napiłem się alkoholu i doszedłem do wniosku, że to był ostatni raz, bo NIC mi to już nie dało). 

Wylałem na tym forum chyba wszystkie swoje przemyślenia na temat alkoholu i jego otoczki. A jednocześnie mam wrażenie, że i tak coś kiedyś dopiszę, czymś mnie pijące towarzystwo zaskoczy.

Świetny tekst. Idealnie obrazuje polską rzeczywistość, w której faktycznie wartość człowieka ocenia się po jego piciu (ilości, częstotliwości). Abstynenci dla niektórych osób nie istnieją.

Aleksandra, jakie masz na myśli inne przyczyny picia kobiet? Ciekawi mnie to, znam sporo młodych dziewczyn (19-23), które piją wódę aż dzwoni.

Opisałeś to tak obrazowo, że poczułem się, jakbym tam był - sam, mały dzieciak, wśród pijanego towarzystwa.

Trafne porównanie ze szpitalem - ja jak wchodzę do szpitala, to mnie wykręca. Szczególnie jeśli chodzi o te ''zaściankowe'' w mniejszych miastach.

Rytuał picia, krzywienie się i szybkie zapijanie - nigdy do mnie nie docierało, po cholerę to robią. Skoro to jest niedobre, po co w ogóle pić? A skoro jednak takie wspaniałe, to po co zapijać i pić małymi kieliszkami? Od razu z butelki jak wodę, przecież to takie dobre i cudowne. A może jednak nie? he he...

Sam abstynentem pierwotnym nie jestem, piłem przez jakiś czas - właściwie nie pamiętam, po co i dlaczego zacząłem, ale od początku mi coś nie grało. Z każdym kolejnym napiciem się alkoholu czułem, że to nie jest normalne, że tak nie wygląda życie. Raz na wiosnę wziąłem rower, kupiłem słodki napój w sklepie (mirinda) i pojechałem do kolegi. Wszyscy pili piwo - tylko nie ja. Było po niewielkim wiosennym deszczu, słońce zbliżało się ku zachodowi. Napiłem się swojego napoju, poczułem słodki smak, poczułem przyjemne zmęczenie jazdą na rowerze, zapach świeżego powietrza po deszczu. Przypomniało mi się dzieciństwo, niewinne i nieskalane niczym... i poczułem, że ścieżka picia nie jest dla mnie. Poczułem, że w tym kierunku na pewno nie pójdę, bo to nic pozytywnego nie daje, a zabija we mnie takie szczęśliwe odczucia. Po kilku miesiącach przestałem być pijącym, a za jakiś czas trafiłem tutaj.

Całowanie butelki - z tym się jeszcze nie spotkałem, chociaż niektórym znanym mi osobom niewiele brakuje do takiego stanu. Aż ciężko sobie to wyobrazić, jak ludzie są zniewoleni przez tą truciznę.

Jeśli ktoś ucieka w świat używek, to chce coś ''zagłuszyć''. Cokolwiek - kompleksy, problemy, smutki i żale. Alkohol problemu nie rozwiązuje, a z każdą chwilą coraz bardziej wciąga i błędne koło się zatacza.

,,Ludzie piją alkohol, bo wszystko jest dla ludzi''. Niedobrze mi się robi na ten tekst.
Pewnie, że alkohol jest dla ludzi. Tylko pytanie czy do picia? Nie uważam, żeby to był produkt spożywczy, skoro organizm się go od razu pozbywa i do niczego nie potrzebuje.

Siekiera też jest dla ludzi - do rąbania drewna. Czy jeśli ktoś zarżnie drugą osobę przy użyciu tego narzędzia, należy go usprawiedliwiać, że to jest dla ludzi? No właśnie. Alkohol jest dla ludzi, ale do innego wykorzystania, niż ci ludzie stosują.

Co do reklamy alkoholu, podejrzewam, że na pewno ma wpływ na ilość osób pijących. Nie brakuje w naszym kraju osób bez własnego zdania - takich, którzy łykają jak pelikany cokolwiek im się rzuci, cokolwiek leci w TV czy jest napisane w gazecie, cokolwiek ''robią inni więc i ja muszę, bo to musi być dobre''. Z pewnych kręgów mało kto szuka odpowiedzi na pytania, wyłamuje się ze schematu.

Mnie zawsze śmieszy i żenuje jednocześnie jak współbiesiadnicy kombinują kto kogo odwiezie, kto gdzie zostawi samochód, kto u kogo się prześpi lub przeczeka do rana - byle by tylko jak największa ilość osób mogła się napić chociaż trochę.

No naprawdę, jeden dzień/weekend bez alkoholu - trzeba wytężać wszelkie środki, aby do tego nie dopuścić... Przecież to jak wyrok śmierci! Krzesło elektryczne co najmniej. Bez gąbki.

Fakt, to też racja. Ludzie się nie zmienią, pić nie przestaną - słuszna uwaga.

Ja np. na imprezy nie uczęszczam zbyt często, bo wolę inne formy spędzania wolnego czasu. Siedzenie przy stole z przerwami na taniec to nie jest coś, co mnie kręci.

Ale skutki pijaństwa narodowego odczuwam niemalże na co dzień. Ciągle ktoś gdzieś w tle zachwyca się ilością wypitego alkoholu itp. Ciągle opowieści, wyliczanki (a Marek to tylko do dwunastej pił, zrobiliśmy trzy 'zerosiódemki' i po dwa piwa... itp.).